Aynıleşen Şiiri - Teoman Özgün

Elbette anlıyorsun.
Hatta anlamanın ötesinde,
Benden daha iyi biliyorsun.
Senden yok bizden görünmek,
Bizden olmak için,
Bizim terimlerimizi kullanmaya başladılar!
Ne var bunda,
İyi ya bizde onların bizden olmasını istemiyormuyduk?
Hatta bunun için sevgiliye giden yola baş koymadık mı?
Diye bilirsin,
Yok işte öyle değil,
Elbette o şekilde olmasını bende isterdim,
Ancak bunlar Kufe’den gelmişler.
Sahi Kufe dünya oldu şimdi!
O bir zamanların Kufe’si değil artık,
Bütün dünyanın Müslüm’e yaptğı kalleşlikten,
Kerbela da Hüseyin’i yalnız bırakan,
Eşi benzeri bulunmayan Kufe değil artık.
Şimdinin Kufe’si çok farklı bir şehir oldu.
İstanbul/
Washington/
Kahire/
Mekke/
Londra hemen hepsi aynı statüye kavuştu.
Yani sanat/
Bilim/
Teknoloji/
İletişim sair açılardan aynileştiğini söylemek istemiyorum.
Elbette bunlarda olmadı değil,
Ancak benim anlatmak istediğim başka.
Aynı/leşilen şey,
Senin kuyruğu kısalıp insanlaşan dediğin,
İnsan türünün evrimi gerçekleşti.