Aynılaşmak... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

kendine keskiler yapan el
şekil verirken taşa, kendini de keser (motambo atasözü)

taşı anlamak ve sonrası,

yetişmeliydi
her yer alev alev yanarken
geride kalan köze karışmak
dağlanmak budaksız ağaçlarla
karışıp gitmek var bahtın ortasında

yetişmeliydi
her yer toz toprak dağılırken
geride kalan suya karışmak
ıslanmak sapsız maşrapalarla
karışıp gitmek var gecenin tenhasında
pis su kana tercih edilirdi mavi sehpada

önce söz aldı, büyük yalanlardan konuştu;

yazılmış çizilmişlerden, hepsi yalan dedi
nefret etti, hepsinin ağzından konuştu
söyledi derdini, bir şey olmuşsun hepsi bu,
ne olmuşsun bilmiyorsun, şimdi …ktir git sekter
adamın asabını bozma, kitap kurdu timsal kesilme başıma dedi
bilen dinledi, bilmeyen hiç’ten öteydi, o bu duruma boşluk derdi
gebeliği yoktu, katmeri kara eski bulunmuşlara, yaftalara, siyaset kaplı meydanlara
alayına ince övgüler düzerdi her fırsatta, yatırırdı dizine, iz bırakırdı, parmak atardı
bundan zevk alan unvan rütbe sevdalısı kara kedilere, sizden olmaktansa
otururum şu karanlığın ortasında der, çay demler içerdi
önce insan ve aşk derdi, gerisi önemsiz yığından öte leş dedi

biri; hocam dedi ne insanı, ne aşkı?

sinirlendi -hocanı …ikeyim dedi ve yaktı sigarasını
açtı ağzını yumdu gözünü
kimsin ulan dedi? okuduklarından başka kimsin?
kimsin sen? sen sen misin? öğrendiklerinin toplamı küme misin?
anlat şimdi bana kendini dedi, bekledi!

gülmeyen yüzüyle atomu parçalayan
şanlı kitaplar yazan
binleri ölüme yollayan
senin gibilerden değil mi ulan
dedi ve sustu…

rakı istedi sofraya
daldı can ustanın tabağına
biraz roka az lakerda
pupa yelken akıl uzaklarda
içmek için ıssızlıkta
akşam beklenirdi illa

suyun olduğu yerde huzur dedi devam etti,

çare olmaz kırılan kalbe bu limanlar
her gelen gemide güverte arar
ne gün batımı izlenir
ne dalgalar
bir ses kalır geride
toplanabilirse düşüncelerde
her yer limandır aynılaşmamış şaire

29 07 2004