Aynı yokuş Şiiri - Ümit Paksoy

Lastik ayakkabı
naylon gömlek
nuşanbadan pantolon
sonra aynı merdiven
aynı yokuş
aynı caddelere saçılmış insanların arasından

Bir kalp atışına ayarlıymış yüzüm
plastik kovaların arasında en plastik benmişim
işim gücüm buymuş benim
her sabah süper kahramanların gizli dünyalarından uyanan
kraliyet ailesinden bir deliymişim mesela
çocukluğumdan kalma bir yüz gibi
her hatırladığımda yeniden yaratıyormuşum kendimi

Bu yüzden kaybetmişim
bir kaybeden yaratmışım kendimden.

Yürüyorum...

Neden anlaşılır gibi değil
şarkıların anlamı.