Aynı Yerin Kokusu Değişmez

Kara bir meşe bahçemizde,
Etrafındaki çitlerden dördü yok yanlız,
Gerçi kaç tane var gerçekte,
Umursamayız ki zaten kimin öldüğünü gerçekte.

Ben bugün kara ağacı bi' kaç kere gübrelesem bile,
Üzerinden gökkuşakları geçirip, çitler de kursam,
Bakmaz yüzüme, dönse de baksam,
Rüzgarlı havalarda oflayıp puflayıp bana çay demliyor sadece.

Bugün bir kaç dalı daha eğildi saçtığım kederle,
Her gece salladım gerçi, kavisli balkonumdan demliği ellerimle,
Çabaladım da işte,
Gözlerim yeni yeni açıldı, kara meşe ağacı mı olur ?
Halk tarafından söylenmeyen marşlar mı olur ?

Ve şimdi kavisli balkonumda çökmüş bir koltuk,
Dışarı bakan çökmüş koltukta oturan çökmüş bir koyuluk,
Gözleri kör, çay demleyeni yok,
Çocukların ağlamasını bastıran makine seslerini duyan yok ondan başka.