Aynı Yerde Şiiri - Cuma Ali Çetin

Dünya düzenini insanlar bozdu...
Güneş aynı yerde, ay aynı yerde.
Kimi cana yakın, kimisi yozdu...
Bayan aynı yerde, bay aynı yerde.

Kemirip yemişiz kocaman dağı,
Germişiz önüne engeli, ağı,
Çoraklaştırmışız bak solu, sağı...
Kalmış mı bak ırmak, çay aynı yerde.

İçinde kurt besler kuzunun postu!
Baktım çıkarcının yüreği fostu!
Muhabbet etmeye bulursan dostu...
Sinsini ateşi kay aynı yerde.

Biri kebapları düzerken şişe...
Birinde tek lokma değmiyor dişe.
El atmak gerekli ama bu işe...
Eşit ayrılmıyor pay aynı yerde.

Dünyaya hükmeder hinoğlu hinler...
Çıkar için boyun eğer yüz binler.
Halâ taş devrinde yazık zihinler...
İlerleme hiç yok, say aynı yerde.

Anası uzaktan görünce kurdu...
Terki diyar edip kaçıyor yurdu.
Körpecik ayaklar yorulup durdu...
Yayılamaz oldu tay aynı yerde.

Üzerini kara toprak bürüsün!
Cehenneme hepsi birden yürüsün
Dingo terk etmiyor asla sürüsün...
Katiller hep aynı, vay aynı yerde.

Gücü hep elinde tutuyor cadı...
O yüzden hiç yoktur yaşamın tadı.
Tank, top, füze oldu değişti adı...
Oklar aynı yerde, yay aynı yerde.

Huzur gelsin arıya, kelebeğe!
Cumali güvenme üç dört şebeğe!
Ölüm kusanlar var kırklı bebeğe...
Güzellikler yitmiş: zay aynı yerde.