Aynı Yer Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

AYNI YER
Tutuştu kalemler bir kızın göğsünde.
Yakılacak ağıtlar biriktire biriktire,
Dolaştı bir ceylan çevresinde.
Bir ressam,
Elem karaladı habire,
Anın künhüne varan bir ozan,
Tünedi sonbahar desenli bir ağacın,
Boynu bükük dalına.
Mazi silindi aşk dolu gözlerinde ressamın,
Kararsız kaldı ozan
Yaşayıp yaşamamakta anı,
Terk etti canan bu cesaretsiz ortamı,
Kaybolup gitti, bulunmayı umduğu bir acayip sahile..
Her yerde aynı sahne, aynı oyun…
Uyduruk masallardan bıkmış dalgalar,
Bir umut sezdi bu gelişte,
Köhnemiş martılar,
Aşık kanatlarından dökülen hüzünlerle,
Boyadı kızın ıtırlı saçlarını,
Ressam aldı kokusunu baş yapıtının.
En viran fenerlerin sararmış yüzlerinde
Takılıp kaldı ozan.
Bense yalın kat acıların,
Yıpratırken yıpranan sancıların,
Yani pervasızca esen rüzgarların
hani ki gayesiz, hani ki başıboş;
Az çok şairane, az çok berdoş
O bildik özlemlerin yaşandığı demdeyim;
Hep olmak istediğimden uzak,
Hep aynı yerdeyim.
YUSUF GÖKBAKAN