Aynı Toprağımız Şiiri - Elife Ergan

Hep beraber kadersiz kalmak için mi girmiştik kavgaya?
Karanlık duyun içine beraber dalmıştık
Üstelik büyük sofrasına diz dize oturup
Ekmeği yanığıyla birbirimize pay etmiştik

Farkında olmadan belki de söylemiştik
Seninle ayrılmaz bir elmanın iki yarısı
Türküyle coşmuş ağıtlarla buluşmuştuk
Ayrı mı düşer ki gözyaşları aynı toprağa

Savaşta barışta, yarışta omuz omuza
Kenetlenmiştik kendi kendine ellerimiz
Okul sıralarında yan yana oturmadı mı?
Küreği sırtlayıp vurduk taşa kazdık toprağı

İşçisiyle memuru, köylüsüyle atamın yurduyuz
Dili ayrıysa dişi aynı, gözü farklıysa saçı aynı
Al bayrağın gölgesinde palazlanır hür kuşuyla
Göklerde ve yerde mıhlanmış aynı hava nefesi