Aynı toprağa ait değiliz

Sen süslü balkon çiçeğisin,
Kırılgan ve naifsin.

Ben ise parklarda, bahçeler de ayak altında ezilen bir kır çiçeğiyim.

Düşünmeden koparırlar dallarımdan
Görmezden gelip ezerler.

Hem sen benim toprağımda yeşeremezsin.
Solup gidersin sevdiğim.

Zorluklara alışmamışsın, kışın ayazına
Yazın sıcağına direnemezsin.

Bende senin saksına ait değilim.
Bir kafese hapis olmuş gibi yaşayamam.
Anlayacağın ne sen gelebilirsin ne de ben.

Uzaktan uzağa sevmeyle yetinmeyi öğrendim.
Ama bil ki içimde çığ gibi bütüyor sevgin.
Başka çiçeklerin kokusuna karışmam bilesin.

Uzaktan da olsa gülüşünü seyretmek mutluluğum.
Sen yinede her doğan güneş de
Yağan yağmurda beni hatırla.

Seni kimsenin soldurmasına izin verme.
Gülüşüne hasret kaldığım.