Aynı taşa mı oturuyor kalbimiz

fark etseydim eğer
her resmin
bir tebessüm
bir dua
bir rüya
durup severdim
elimden düşürmezdim
görülmemiş hisleri
verir bana
resmin.
bir avlunun güvercini
sanki,
zeytin gözlerin.
dalgaların derdi
rüzgara salınmış
saçların mı?
sahilde çırpınıp duruyor.
hırçın mavi
hüznünü mü? alıyor
yoksa
resmini çeken yeri
tanıyor gözlerim
kız kulesini ıslatarak geçiyor
tuzlu su
yıllarca direndi
ne poyrazı kaldı
ne lodosu..
bilmeden
aynı taşa mı
oturuyor
hiç yazılmamış şiirlerin
kalbi
bana şiirler yazdıran
kalbini seviyorum

Mustafa kaya
06.10.2006 / Üsküdar
www.mustafakaya.net