Aynı Son Şiiri - İbrahim Saygılı

bir gün daha gitti ömründen
ne zaman bitecek bu lanet tiyatro
sorsalar keşke insanlara
yaşamak ister miydin bu dünyada

kimsenin konuşmadığı bir dil gibi
etrafında kalabalıklar var
herkes yaşıyor
sen, yaşar gibi

ayaklarını sürüyerek takıl peşlerine
gör duy hisset anla
sıradan birşeyler söyle
yarım yamalak.

sana baktılar, görmüyorlar
onları görmediğini sanıyorlar
zihnin hala konuşuyor
izliyor bir yandan

bazı insanlar
kurşunları namluda
yanından geçti çabucak
soğuk bir rüzgar

bazı insanlar
vücudunda kurşunlar
duraksadı ve baktı gözlerine
soğuk ve mesafeli

kırık dökük maskeler
yalnızlıkları bile yaralı
umudundan vurduldu
bir sigara daha yaktım