Aynı Şeyi Hissetmeyince Yoruluyor İnsan ...

Seviyorsun, anlatıyorsun, hissediyorsun… ama karşındaki aynı gözle bakmıyorsa, bu sevgi giderek bir yük oluyor omuzlarında. Sen her adımda onunla bir gelecek kurarken, o hâlâ geçmişin izlerini sayıyorsa, bir yerden sonra yalnız seviyorsun. İşte en çok da bu yorar insanı: aynı şeyi hissetmeyen birine, aynı derinlikle bağlanmak. Senin için anlamlı olan her şey onun için sıradan kalınca, kalbinle verdiğin savaşın ne değeri kalır ki? Zorla tutamazsın, sevgi dilenemez, hissedilmeyen bir bağda direnmek sadece seni yıpratır. Ve bir noktada vazgeçmeyi öğrenirsin… Sevmekten değil, yalnız kalmaktan değil; karşılıksız çabalamaktan vazgeçersin. Çünkü bir kalpte yerin yoksa, orada kalmaya çalışmak sadece seni yok eder.