Aynı Mücadele! Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Hep inandık karıncanın çalışkanlığına
hiç tembel yok muydu aralarında
ne dedilerse inandık
her şeye yüzeysel baktık
eşi yok muydu karıncanın
ya da çocuğu
veya bir davası,uğruna baş koyduğu!
ağzı ağız
midesi mide
yere bastığı ayak
nafaka uğruna yediği dayak
insanda,karıncada, tüm evrende
hep aynı mücadele!
Hep inanmadık mı aslanların kral olduğuna
Masallarda baş köşeye kurulduğuna
Yok muydu avcılardan korkusu
Ya da korumaya çalıştığı yavrusu
Elbet vardır aralarında korkakları
Tavşanı görünce kaçanları
Gözleri göz, ayağı ayak
onun da bastığı aynı toprak
dediler ki sevda kuşudur bülbüller turnalar
onlarla coşar türküler şarkılar
göz yaşlarımızı yükledik gözlerine
kanatlarına selam takıp gönderdik sevdiklerimize
Dağları aştılar, avcılardan kaçtılar
Saklanmadılar mı sapanlanlardan
Dostu düşmanı karıştırdıkları insanlardan
Aynı ağaçlar, aynı ormanlar
Korkular ve sorumluluklar aynı
Soludukları hava, yürüdükleri dava
Hep aynı kavga!
En akıllı canlıdır dediler insanoğluna
Aslanı, kuşu, karıncayı ve de doğayı
Yetki verdiler kullanmayı…
Yıktılar, yaktılar, yönettiler
Davaları kendi çıkarlarına çektiler
Hak da kavgaydı, haksızlık da
İnsanda, doğada, tüm evrende
Hep aynı mücadele!