Aynı Mahallede Şiiri - Şuayip Odabaşı

Çulsuz Hüseyin’le Cıbıldak Hasan,
Doğduk birlikte, aynı mahallede
Ekmeksiz soğansız, her şey noksan,
Doyduk birlikte, aynı mahallede.

Şans treni geçmedi çok bekledik.
Yakıtı bitik motor gibi tekledik.
Gam yükünü birlikte yüklendik.
Gezindik durduk, aynı mahallede.

Güldürmediler bizi her gün ağladık.
Kuru gülüşlere umut bağladık.
Habersiz aynı kıza sevdalandık.
Ofladık durduk, aynı mahallede.

Aynı bardakla içtik aynı sudan.
Aynı yaştı gözlerimizden akan.
Bizlerdik kirli bir yatakta yatan.
Ağladık durduk, aynı mahallede.

Çulsuz çekti gitti kaldım cıbıldak.
Merhaba dediğim herkes fırıldak.
Bildim neymiş yalnızlığa sarılmak.
Ağladım kaldım, aynı mahallede.

ODABAŞI bil ki, her insan yalnız.
İnsan içinde insan sönük yıldız.
Dost bildiğimiz yüzler hep yaldız.
Yarınım yalnız, aynı mahallede.

Temmuz-2013/KEPEZ/ÇANAKKALE