Aynı Kentte Şiiri - Duygu Günkut

Aynı kentteyiz,
Aynı zamanlarda
Geçişlerde kesişmekteyiz.
Aynı şeyleri yapıyor,
Aynı şeyleri düşünüyoruz,
Hep kesişiyor yollarımız
Ama asla karşılaşmıyoruz.
Aynı kentte ve
Aynı hayatın içinde,
Ters yönlerde ilerliyoruz.

Ben bu kez Levent-Osmanbey yönünde gidiyorum.
Belki de ters yönde yine, sen gidiyorsun.
Karşıda duran trene bakıyorum,
Kapılar açılıyor,
İnsanlar iniyor,
İnenleri beklemeyen
Diğer insanlar biniyor,
Ters yönlere gidiyor.
Ve ben seni düşünüyorum.
Aynı kentteyiz...

Aynı düşük belli pantalonlu
Hep aynı yüz ifadesi ile
Aynı kız
Arşınlıyor sokaklarını kentin.
Hülyalı kafasını
Hep aynı bakışa kaldırıyor,
Aynı sakız markasıyla ağzında.
Aynı kentteyiz.

Aynı sokak mezunu okullu
Yüzünde hep aynı dilenici ifade,
Yamutulmuş,
Aynı küçük çocuk.
Gözleri gözlerimden birşeyler istemede,
Gözlerime bakmaksızın.
Aynı gecedeyiz,
Aynı kentteyiz.

En dolu köfteci
Sarı kırmızı ve amerikalı olanlar
Ve bir de en yüksek sesle müzik çalanlar.
Aynı ayakkabıları giymiş,
Aklında aynı yalanlar,
Geçit töreninde
Aynı delikanlılar.
Aynı susmuş yüzlü kadınlar.
Gökyüzüne bakmayı unutmuş
Tüm bu insanlar.

Ay yükseliyor geceye,
Bulutlar seferberlikte
Gece göklerinde
Aynı kentte
Yıldızlar bloke...
Hep ters yönde giden sen,
Yollarımızın hep kesiştiği
Ama bir türlü karşılaşamadığın
O bir yerden tanıdık yüz.
Aynı kentteyiz...