Aynı Karede İkimiz Şiiri - İsmet Can

Çok yağmurlar yağdı; aşkımızın üzerine
Karlar, yılları örttü; adeta
Rüzgarlar, saçlarımızı savurmadı; sadece
Umutlarımız kaldı; aysberlerin ardında

Yaşlı kırışık yüzümüz gibi, bayatladı aşkımız
Ateşi sönmedi hala, kraterin altında fokurdayan lav misali
Perçemlerime inen, beyaz saçlarım fısıldıyor kulaklarıma
Milattan öncesinin aşklarına inat, yok bu aşkın emsali

Aşkımızın ruhu, yağmur buharı gibi yükselirken semaha
Yılların ağırlığını taşıdı; bulutlara
Kararsız gözlerle bakarken, ertelenmiş umutlara
Siyaha bulanmış denizde, yelken açmışken ufuklara

Albümlere sığmıyor şimdi, jenerik enstantaneler
Ve renkli, renksiz solgun resimler
Rüzgarlı havada
Ağaçtan düşüp kafamızı yaran kestaneler
Aşkımızı provake eden, marjinal kesimler
Ve aramızı bozan yabancı isimler

Asit yağmurlarında eriyen aşkımız imiş meğer
Aylarda mart belkide nisan
Fotoğraf karelerinde gülümseyerek duran
İki insan
Yada başka resimlerde sırıtan hain dostlar
Biz hariç, mutlu fotoğraflarda ki onlar

Mutluluk, bir bakış mesafesinde resimlerde
Dokunmakla kandırmıyor, parmak uçlarını
Perçinlenmiş, paradigma mevsimler
Dağlıyor yüreğimizi aşk, geçmişteki suçlarıyla
Ve sıkıyor ruh, beş parmaklı avuçlarıyla

Mazinin yağmurları tazeledi; hep gözyaşlarını
Damlarken renksiz resimlere, renklenmiyor bir türlü
Atsan da bumerang misali, dönüyor acılar geri
Bilirim ki ölmeden bitmeyecek bu öykü

Olmayacaksa böyle, yürümeyecekse ilişkimiz
Vasiyet bırakalım, fotoğraflarda kalacaksa resmimiz
Aynı mezarı paylaşalım, yan yana birlikte
Farz edelim ki, hani aynı karede ikimiz