Aynı Kalanlar Şiiri - Hidayet Çelik

Yıllar önceydi
Oysa dün gibi hatırlıyorum
Şekere, bonibona düşkün
Yoksulluğa küskün çocuklardık
Meteliğe kurşun atardık
Uzun zaman oldu
Pek bir şey değişmedi

Yıllar önceydi
Oysa dün gibi hatırlıyorum
Meşin yuvarlağı görünce peşinden koşardık
İp görsek atlar
Çizgi görsek zıplardık
İçimizde çok şeyler öldü de
Bir o çocuk ölmedi
Hayli zaman oldu
Çok bir şey değişmedi

Yıllar önceydi
Oysa dün gibi hatırlıyorum
Dış görünüşe önem vermeyen
Şıklık moda kaygısı olmayan
Saçını bile taramayan çocuklardık
Neslimiz jöle nesliydi üstelik
Köprünün altından çok sular aktı
Yine de bir şey değişmedi

Yıllar önceydi
Oysa dün gibi hatırlıyorum
Bedenimizden büyüktü yüreğimiz
Ve o oranda olurdu sevgimiz
En büyük sırrımızdı sevdamız
Araya üçüncü kişileri koymazdık
Kimsenin ağzında sakız olmazdık
Kaç yaprak düştü takvimden
Fakat bir şey değişmedi

Yıllar önceydi
Oysa dün gibi hatırlıyorum
Sanırım biraz Fransızdık bu hayata
Hayatı öğretmiyorlardı ama
İlim irfan öğrenirdik okulda
Sevdiğimizi görmek için giderdik okula biraz da
Şimdi otuzlu yaşlarımın başındayım
İnan bu bile değişmedi

Yıllar önceydi
Oysa dün gibi hatırlıyorum
Hayaller kurup dualar ederdik
İlginçtir hep olmaza meylederdik
Yine de şükredip yolumuza bakardık
Yolun sonuna vardık sayılır
Ama bu durum da değişmedi