Aynı Kadınlar Şiiri - Nidal Sis

Ne zaman başladığını bilmiyorum,
Ama hep aynı yerdeyim.
Aynı yüz, aynı bakış…
İsmi bile değişmiyor sevdiğim kadınların.
Bir A gider, bir Z gelir,
Sonra birden B çıkagelir, E kaçıverirken…
Ama üslubu, kokusu, gülüşü hep aynı kalır.
Sanki başka biri değil de
Aynı kadınlar dönüp durur, hayatımın tam orta yerinde.

Her hikâye yeni sanılır başta.
Bir gülüşle umut,
Bir dokunuşla bağ kurulur.
Ama sonra hep aynı cümleler,
Aynı suskunluklar, aynı vedalar…
Değişen tek şey mevsimler,
Kadınlar değil aslında.

Yine başa sarar hayat.
Ben istediğim adam olamadım.
Onlarsa, farklı bir kadın gibi görünmedi gözüme.
Hisler hep aynı kaldı içimde:
Eksik ve yarım, yeni gibi ama çok tanıdık.

Yine bir döngü bu.
Ne yırtabiliyorum içimden,
Ne de tam olarak kalabiliyorum içinde.
Sevdiğim kadınların ismi bile değişmiyor artık…
Yalnızlık bile alıştı onlara.
Ve bazen kendi kendime soruyorum:
Artık "Issız Adam" mıyım ben de?
Hep aynı başlangıç, hep aynı son...