Gecenin uykusuzluğu yine aynı saatte kaplıyordu gözlerimi.
Pencereden sızan ay ışığı bir usturlabın parlayan yüzüyle vuruyordu
Şişenin dibinde bir tutam yalnızlık birde ben vardım
Kavga ediyordu ruhum bedenimle
Nasıl olurda savaşı kaybedebilirdi yalnızlık
Camın parlayan köşesi kanlı gözlerime bakarken
Yığılışımı izleyen bir kadehimle ben varız.
Kayıt Tarihi : 27.6.2022 01:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!