Aynı Dize... Şiiri - Nuran Talyak

Kim bu…
Kimin bu eller
Neden düşük yanıma
Kanı damarlarımda dolaşır gibi
Düşüncesiz parmak uçları
Yitik sonbahar yaprakları misali
Çürümekte...
Ramsesin gizli düşünden
Kalma avuç ayalarım
Kapkara, alev alev yanmakta...
Umudun en çilelisiyle verdiğim yüreğimin pençesi
Çamurlar içinde, çirkefte…

Şu kocaman kafa
Noterdam’ın kamburu,
Dilimin üzerinde
Sözcüklerimi yutuyor insafsızca
Kendimi dağıtmak istediğim
Neron’un kılıcı paramparça
Arçe’nin sırım saçlarında.

Sen yeşerttin aşkın tomurcuğunu ömür tarlamda
Nasıl geldin sormadan
Utanç duymadan
Kirletirken, ücralarımı
Tırnakların damarlarımın içinde...

Git dediğin,
Kaderi suçlayan gözlerine bakmaya utanıyorum şimdi.
Yıldızları yok edip ruhumu nereye gizlesem
Hayalimin yıkıntılarını görmesen…
Ne yapsam da dilim çözülse
Kafamın ağırlığını üstünden atsa…

Uçurum eteklerinde yol alan sesimi
Duymasa gökler
Almasa toprağın yeli
Sessizliğin kuyusunda haykırışım

Üzerimden bir uçak geçse
Ben
Bağırsam… Bağırsam…
Sonsuza
Sensize...