Aynı Değil Şiiri - Mücella Pakdemir

Ne paylaşacağım senle; neye çözüm bulacağız?
Sen zulmetsin; bense nurum; hiçbir niyet aynı değil.
İki laftan sonra kesin, yaka paça olacağız.
Ne ahiret ne dünyada aidiyet aynı değil.

Benzeşmiyor değerlerin; ortak değil hiçbir paydan.
Hangi derde ilaç oldun; insanlığa nedir faydan?
Bilirim ki vazgeçmezsin, tövbe edip, kötü huydan.
Edep, düstur dergâhımla yoz cemiyet aynı değil.

Dededen haşhaşi soyun; vampire denk bir alçaksın.
Zen sutrası, Siyon Zodyak, haç nakışlı bir kolçaksın,
Dört mevsimde yağlı çamur, iflah olmaz bir balçıksın.
Sütün, kanın, mayan bozuk; öz variyet aynı değil.

Ta geçmişten geleceğe kin taşımış hep genlerin.
Yalan, riya, sözden cayma vazgeçilmez üçgenlerin.
Kalpsiz akıl, inkârcı ruh, tavan yapmışken “en”lerin,
Anlaşmamız gayrimümkün; hassasiyet aynı değil.

Gökten altın yağsa, yine, yağdırana küfredersin.
Dolduracak küp kalmasa, hâlâ, “Daha yok mu? ” dersin.
Hümanistlik okulunda yere batsın “dogma dersin”!
Gül Nebi’nin öğrettiği hüsnüniyet aynı değil.

Sen yangınlar çıkartırsın; ben cehennem söndürürüm.
Sen hak yoldan saptırırsın; ben cennete döndürürüm.
Sen şiddeti çoğaltırsın; ben acıyı dindiririm.
Yüreğimde taşıdığım mesuliyet aynı değil.

Gölgen bile bana züldür; varlığın hiçliğe eşit.
Her duruma müsaittir, maskelerin çeşit çeşit.
Kabil bir Habil’e kıysa, Allah hibe eder bin Şit.
Biri leştir, biri şehit; cana diyet aynı değil.

Vatan, millet, bayrak aşkı kutsalımdır din gereği.
Sana göre bütün bunlar, Yağma Hasan’ın böreği.
Mezarlığa çevirirsin ele alınca küreği.
Ben yaparım; sen yıkarsın; medeniyet aynı değil.

Mücella Pakdemir