Aynı boğuluş Şiiri - Oktay Avcu

Başka kötülük kaldımı bilmiyorum,
Yapmadığım,
unuttuğum,
atladığım,
es geçtiğim,
galiba yok,.
dahası,
fazlası,
beteri,
ama yok,
herşeyin
bir en i vardır,
bununki bu,
Kötülüğün dibi,
Başka iyilikte kalmadı,
bildiğim,
Duyduğum,
Gördüğüm,
Hayal ettiğim,
kimse melayke değil,
nasıl yaşanır ikisi bir arada
ve
nasıl yaşatılır,
bilemedim.
Nasıl dayanılır
nasıl direnilir,
Nasıl katlanılır,
bir yanda nasıl susulur,
Diğer yanda nasıl vazgeçilir,
ikisi birbirinden ağır
ve değerli,
ikisinin karşılığı var
ve
ederi çok kavramlar,
bu kadar iyiliğe,
ve kötülüğe,
dayanmak zor,
Yürek ister,
Sabır ister,
Güç ister,
Sen nasıl başardın,
ve ben nasıl becerdim,
hem en iyisi,
hem en kötüsü olmayı herşeyin,
birinden vazgeçsen,
diğeri izin vermez,
Öteki çağırır seni,
tutar vicdanından,
Tutar acımasızlığından,
bağlar elini kolunu,
atar cehennemine
Ve cennetine,
nerden baksan
aynı deniz,
Hangisinde boğulsan aynı.
Bir yanda,
dünyanın en iyi,
en şefkatli insaniyken,
aynı anda
dünyanın en merhametsiz,
En vahşisi olmak
Birinden kaçarsın,
öteki tutar seni
sarılır bedenine,
Sonuçta insansın,
ha siktir diyemezsin,
vefa var
vicdanda olmalı,
Hoşgörüde,
Doğanın kanunları vahşiydi,
Bende bu vahşetin içindeydim.
Doğa ihaneti affetmezse
Doğanın intikamını yaşadık,
istemeden