Ayni Ben Şiiri - Nesibe Ince

Zaman su gibi akip geciyor,
ve ben hala ayni ben...

Dalgalarin vurdugu taslari Yosun baglamis,
sarmis dört bir yanini...
Ama ben hala ayni ben!

Kabuk baglamis zaman zaman acilan yaralar,
tekrardan... ama ben hala ayni ben!

Sessizligin vurdugu gecelerde,
bir sicak söz ararmis gönüller...
acmadan solan fidanlari animsar,
öylece kalakalirmis,
pencereden vuran ayin isiklarina bakarak!

Gelmeyen baharlarin kuslari ötüsürmüs,
yüregindeki sizina inat...
Kacmaya calissada, Sonbaharin
hoyrat elleri yapismis yakasina...

Rüzgarlar savururmus küllerini,
yanan bir atesin ensesinden...
Kelebeklerin ates dansini hatirlatirmis,
her bir düsünceye dalinca...

Mazide kalanlarin hatrina,
yikilmazmis insan...
Hayatin bos karelerine inat,
doldurma cabasiyla gecen zamana
aldirmadan, herseye bosverircesine
yasarmis insan....

Gecmisin biraktigi izler,
dövmeyi andirirmis adeta...
herkesler görmesede,
aynaya her bakmanda yenilermis
darbelrini... Her bakmada dahada
derinlesirmis, yillar sonra farketsende! ! !