Aynı Anda Yandın ( Düyet )

Aynı Anda Yandık” Düyet

Adam:
Sesin dokunur geceme, yıldızlar bile kıskanır,
Adını andığımda dünya susar, kalbim konuşur.

Kadın:
Seninle baktığım her yer bahar, her şey bir başka,
Nefesin tenimdeyse, kış bile yanar aşkla.

Adam:
Kalbim seninle çarpıyor, başka ritim bilmez,
Dokunduğun an, bedenim senden başkasını sevmez.

Kadın:
Zaman seninle akar, sensizken donmuş gibi,
Kalbim gözlerinde ısınır, rüzgâr bile sus pus gibi.

Adam:
Göz göze geldiğimiz an sanki dünya yok olur,
Her şeyin sen olduğu bir an başlar, zaman durur.

Kadın:
Parmakların ellerimdeyken, gökyüzü iner kalbime,
Bir öpüşünle yanarım, tutuşurum içimde.

İkisi birlikte:
Aynı anda yandık, aynı düşe kandık,
Aşk dedikleri buysa, biz baştan sona inandık.
Tutkuyla sarıldık, zaman bile utandı,
Kalplerimiz bir oldu, ruhumuzda yankılandı.

Söz : Mucize