Aynı Şiiri - Hamdi Bağcı

Zaman akıyor
Ömür ömür üstüne,
Taş taş üstüne biniyor
Toprak aynı hava aynı su aynı

Yıllar geçerken insanlar bu âlemde savruluyor
Bulut aynı yıldız aynı
Matemindeki sevda aynı

İlk defa yaşanmış gibi her dem taze
Sanır kendini
Belki farkına varıyor
Beklide beyhude yaşıyor
Yaşarken insan ve insanlık yaşlanıyor
Günah aynı, suç aynı, körleşmiş gönül aynı

Makineleşmiş insanlar
Önce zamanı sistem diye fabrikaya çevirmiş
Ve sonra esir olmuş ürettiğine her şeyiyle
Hisler kaybolmuş
Aradan merhameti kaldırıp
Soğumuş yüzler aynı

Devinmiyor sanki günler geceler
Su anlar mı aktığını hayat bir nehre benzer
Belki farkında olmadan içinde ezildiğimiz
İsyan aynı, zulüm aynı, zalim aynı

Bir okul bahçesidir dünya
Geleni gideni ve nesilleri
Abileri ablaları
Anneleri ve babaları
Ve hiç değişmeyen savruluşları
Handan geçen yolcu aynı

Sor kendine bak doğan güneş yeni mi?
Dünyada yaşanacak yeni bir şey kaldı mı?
Aranan suallere cevap buldu mu?

Hızlı hızlı geçiyor sanki
üzerinde yürüğümüz yollar
Özler aynı,
söylenen sözler aynı