Aynı... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Sen ne söylersen söyle..
Değişmez gökyüzünün rengi,
Güllerin kokusu, şehrin o karmaşık ahengi...

Ne söylersen söyle,
Aynı kalır dün,
Kırık kaldırım taşlarına ağlar yüreğin.
Hep aynı türküdür bıkıp durmadan söylediğin
Aynı ayrılıktır gecenin sessizliğinde dinlediğin....

Sen ne söylersen söyle..
Aynı kokar dalında gül, aynı solar susuz bıraktığında.
Dikeni aynı yakar canını,
Yüreğiyle aynı akar insanın, parmağından süzülen kanı....

Her şey aynı kalır aslında,
Aynı keder tüketir umudunu,
Aynı yalnızlık çalar kapını her akşam,
Aynı kabuslar böler uykunu...

Verilen sözlerin hükmü yoktur artık,
Beklemek anlamsızdır,
Yeniden başlamak,
Bir yalanın ertesinde imkansızdır....

Sen ne söylersen söyle..
Sustuğun zamanlara mahkum olur güzelliğin..
Adresin yoktur artık not defterinde,
Resmin soluk soluk durur bir kitabın arasında,
Aslında kendi değerindir yüreğimde kaybettiğin....

Ne söylersen söyle...
Aynı durur içimde sakladığım öfke,
Aynı kalır seni sevmişliğim...
Ama kızmaya bile gücüm kalmamıştır artık,
Zaten üç beş kuruşa anlaştığım bir kadındır
Arada bir seviştiğim....

Aynıdır senden sonrasında küfrettiğim hayat,
Çektiğim sigaranın dumanı,
İçtiğim çayın tadı, yalnızlığım...
Vazgeçtiğim yarınlar,
Yaşamak ve ölmek arasında gidip gelen kararsızlığım...

Sen ne söylersen söyle...
Değişmez ardında bıraktığın iz,
Kendimden bile sakladığım gözlerin,
Yüreğime gömdüğüm giz....

Aynı kalır bir şeyler geride...
Sevdiğim kadın,
Sevmediğim bakkal,
Her sabah balkona çıktığımda,
Gözümün kaydığı komşu kızı Feride...

Sen ne söylersen söyle,
Gelmenin,
Ya da gitmiş olmanın önemi yoktur artık..
Seni sevmişliğimin resmi aynı durur pencerede,
Uyandığım vakit sensizliğin korkusundan...
Kanadı kırık güvercin gibi özlüyorum seni,
Gökyüzünü sevişim bundan...........