Aynı Şiiri - Veysel Karani Tabak

Bu gün döndüm şehrime
Uzun bir aradan sonra
Önce senin yanındaydım
Beni kestane ağacının altında ağırladın
Mezarına baktıkça ağladım
Göz pınarlarım kuruyana kadar

Şehrimde nehir kıyısında bir bankta
Oturdum saatlerce baktım batıya
Neler neler geldi aklıma

Doğum günümüz aynı
Doğum tarihimiz aynı
Meridyen ve paralel farkıyla
Kuzey yarım küredeyiz
Doğum saatlerimiz farklı

Renklerimiz aynı
Kırmızı ve mavi
Sen tam ben yarım Apache
Sen de ben de kartala sevdalı

Maviyle umutlu
Doğanın tüm renkleriyle iç içe
Ormanın korumasıyla tutkulu
Nehir aynı, göl aynı,
Yediğimiz balık aynı

Yaşadığımız şehir aynı
Orman aynı çadır aynı
Yüzdüğümüz nehir aynı
Isındığımız güneş aynı
Islandığımız yağmur aynı

Siyah saçlı, mavi gözlü kızıl tenli sevgili
Çok erken terk edip gittim beni
Sen kartal mıydın ki
Onun gibi uçmak istedin
Ne olurdu uçuşunu seyretseydin
Şimdi şu an da bu bankta
Sol yanımda şu batan güneşi
Beraber seyretseydik
Sonra da senin mavi gözlerine
Dalsaydı gözlerim
Kestane ağacının altında
Senin için ağlamasaydı

Siyah saçlarına dokunamıyorum
Mavi gözlerine bakamıyorum
Kızıl tenini öpemiyorum
Kollarımla sana sarılamıyorum
İşte bu gözler sevda için ağladı
Hasret için, özlem için
Blue Angel için ağladı
Son nefesime kadar ağlayacak

Çok sıcak nemi yüksek bir akşamüstü
Çam ağaçlarının altı çimenlerin üstü
Bir fıskiyeden üzerime su damlaları düştü
Ve güneşte sessiz sedasız dağın ardına düştü

Şehrimden güneş gitti
Aynı senin kartal kayalıklarından
Sessizce gittiğin gibi
Tek fark güneş tekrar gelecek
Sen gelmeyeceksin
Ve ben her akşam güneşi sana uğurlayacak
Sabahları da karşılayacağım
Sensiz uğurladığım
Sensiz karşıladığım
Güneşi
Hala aynı seviyorum seni

12.07.2009