Aynaya Bakabiliyorsam Ben İnsanım

Hayatta sadakatle ihanet yan yana durmazmış
Ama her nasılsa aynı anadan doğanla
Aynı memeden emenlerin kimisi sadık
Kimisi de ihanetle hain damgası yemiş...

Duyarlılık neye ve kime
Neden niçin
Sorularda boğulmak niye
Bana değmeyen yılan bin yaşıyor ya
Bir başkası yapıyor ya benim yerime
Hayatı kolayca yaşamak varken
Bunca derde talip olmak neden…

Hayat bu kadar basit olsaydı keşke
Unutuyoruz, birileri güneş olmadıkça
Sabahların olmayacağını
Yüreğimize yağan hüzün yağmurlarının son bulmayacağını
Uykular sorunsuzsa
Ya birileri yanmakta bizim yerimize
Ya da biz gerçekten uyuyoruz güneşte bile...

İnsanları kullanmak ne kadar basit değil mi
Bir gülüş bir tebessümümüze koşan onlarca insan var
Hiç bu kadar büyük silah olmamıştı gözyaşlarımız
Oskarlık oyuncu olduğumuzun farkına bile varmamıştık
Menfaatimiz olmasaydı...

Gerçekten bu kadar enayi mi bu insanlar
Yoksa biz mi koca bir gaflet uykusunda
Cehenneme kömür taşıdığımızın farkında olmadan
Sömürebildiğimiz kadarıyla günümüzü gün ederken
Dünyanın diğer tarafında ölen varmış
Açmış, susuzmuş
Birilerinin daha ucuz enerji kullanması için
Binlerce insan ölecekmiş umurumuzda mı…

Aynaya baktığımda sorgulayabiliyorsam kendimi
Ve ağlayabiliyorsam hala
Vicdanımı rahatsız eden bir şeyler varsa rahatlıyorum
Çünkü korkuyorum insanlığımı kaybetmekten
Korkuyorum sadist leşmiş milyarlarca insanlardan biri olmaktan
Evet, yarınlar korkutuyor beni
Korkum kendim için değilse mutluyum
Çocuğumun gözlerine baktıkça umutlanıyorum
Ve korkuyorum onun da milyarlarca insanlar arasına olmasından...

Gecenin bir saati uyku tutmamışsa
Olan bitenden duyduğum rahatsızlık acıtıyorsa kalbimi
Ve halen ağlayabiliyorsam
Umutlanıyorum yarınlar için
Kalbimde bir huzur beliriyor
Aynaya bakmaktan korkuyorsam
Ben insanım diyorum
Ve rahatlıyorum
Bir kez daha akıyor gözyaşlarım
Ama bu kez sevinçten

©
21 – 03 – 2014
02 : 35