Aynasız Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Seni bana benzettiler
evdeki bütün aynaları kırdım
söndürdüm hep ışıkları
kimseler görmedi
duvarları yumrukladım
ulan ne gidişmiş be
ulan ne terk edişmiş be
göğsümü orta yerinden ikiye ayırdın
aylarca sokağa çıkamadım
günlerce nefes alamadım
kurudu göz pınarlarım
yüreğimle ağladım
yatak yaban sırtıma
sen gittiğinden beri
ben hiç uyumadım
ulan ne gidişmiş be
ulan ne terk edişmiş be
yağmurun her damlasına
adını kazıdım
seni bana benzettiler
dostlarıma darıldım
lal oldu ağzım lal oldu dilim
kimseyle konuşmadım
hangi taşın altına baksam
hayalin yansıyor
çeşmeden akan sular
tenin kokuyor
ulan ne sevmekmiş be
ulan ne sevdaymış be
yüzümü seninle yıkadım
yeminlerimi bozuyorum
çıkartıp zuladan bir bir yakıyorum
seninle geçen günleri
sıkıldım sünepe akşamlardan
savurdum hançerimi
kanattım gölgeleri
kırdım kanını hayatın
cansız yaşıyorum
bu akşam cinayet işleyeceğim
nefsi müdafaa
seni öldüreceğim
bu akşam bütün gidişleri toprağa gömeceğim
bütün kahkahalarını bütün dokunmalarını
el yapımı ora işi yazmalarını
sandığa gömeceğim
mektuplarını resimlerini ayak izlerini
üstüme sinen gözlerinin sesini
sineye gömeceğim
ne kadar yıldızın varsa topla koy cebine
ne kadar güneşin varsa al koynuna
bu akşam seni karanlığa gömeceğim
ulan ne gidişmiş be
ulan ne terk edişmiş be
ulan ne sevmek ne sevdaymış be
bu akşam sevmeyi sevilmeyi
seni kendimi öldüreceğim
seni bana benzettiler
evdeki bütün aynaları kırdım
artık aynasızım
21.04.2017