Aynanın gizemi… Şiiri - Mehmet Aydemir

Aynanın gizemi…

İlk nefes aldığım için,
Sonra büyümek içindi tanrım,
Tüm nimetlerini tatmam.

Önceleri anlamak için,
Sonraları hissetmek içindi rabbim,
Sevginin renklerini kullanmam.

Önceleri koştum deli dolu,
Sonraları izlerini takip ettim gökyüzünde,
İçimde sürekli yanan bir kıvılcım ateşe; dur diyemedim.

Önceleri emrin olduğundan,
Sonraları benden olduğu için sevdim,
Sevdiğimden doğan canı, senin izninle.

Bul beni diyordun,
Ara beni diyordun,
Bir bilinmeyen yolculukta yankılanıyordun kulaklarımda.

Giydiğim beden dar geliyordu artık,
Ellerim sanki rehin kıpırdamıyordu,
Göz kapaklarım gözüme ağır,
İçimdeki ateş donuyordu,
Yolculuk anı geldi; yalvarmak çare değil diyordum…

Bir an nefes almak mı? İmkân nerde,
Ben seyre dalıyordum kendimi, birde baktım film başlamış,
Bana uzattığın dala dokunduğumda,
Sevdiklerimden yoksundu buralar,
Yanan nehirler çekiyordu içine beni; yanıyordum,
Dayanılmaz acısı dilim yakıyordu; af dileyemiyordum,
Gözlerimin pınarları kurumuştu; serinlemiyordum,
Benim adıma düşen buymuş dedim; yumdum gözlerimi…

Açtığımda sen utuyordun ya ellerimi;
Annem ile babam karşımda;
Sevdiklerim beliriyordu ardın sıra;
Gözlerim sessizce akıyordu şelaleler gibi içine;

Bilirim gücüne gider…
O yüzden sesim çıkmıyordu ya;
Sen olmasan elimi tutan; haykıracaktım,
Yedi cihan tıkayacaktı kulaklarını;
Dağları, ovalarla bir edecektim;
Görecektim kıymetlimi!

Bilirim gücüne,gider…
O sebeptendir ya;
Söz yerine sunuyordum canımı;

Bilirim düşünmesini bile kabul etmesin…
Yinede bir ümit diye devredecektim hakkımı; sanki kabul edecektin,
Anlamak zor olsa da kader bu,
Mukadderat deyip; çekilip bir kuytu köseye beklerim,
Beklerim gelişini kıymetlim in…

Mehmet AYDEMİR 06.07.2013 saat 00:52 bir ev kösesi.