Aynanın Diğer Tarafı Şiiri - Yakup Günel

Bakınca bir insana görürsünüz bazı şeyleri:
Göze çarpar hemen jest ve mimikleri.
Ya da hafif bir tebessümü,
Belki de dolu dolu gözleri...
Kan çanağına dönmüş bir şekilde bakar sana.

Kendine bakınca da insan görür benzerlerini,
Belki de ekstra yaşar üzüntülerini.
Kimsenin görmediği,
Kendini yiyip bitirdiği üzüntülerini...
Daha fazlasını da göremez mi ki insan?
Belli kalıplara mı sığacak illaki,
Ya da herkesin onda gördüğünü...
Onda hissettiğini,
Onda duyduğunu mu bilecek sadece?
Aynaya bakınca sadece bir çift göz mü gorecek

Peki aynanın diğer tarafı...
Gerçekler orda saklıdır,
Öyle hemen de göstermez kendini.
Gizler kapalı kapılar ardına saklanmış,

Seni sen yapan şeyler vardır aynanın diğer tarafında.
Karakterini oluşturan,
Kâh üzülmene sebep olan,
Kâh mutlu olmanı sağlayan,
Hepsi aynanın diğer tarafında gizli.
Gizli ama bir şekilde bekliyor seni,
Bir gün fark edilmeyi bekliyor.
Görürsün o anda gerçekleri,
İşte o anda tanırsın gerçekten kendini.
Kim olduğunu anlarsın,
Bu sefer de gri bir toz bulutunun ardından izlersin,
Şu sıkıcı ve de yalnız dünyayı.

İnsanları da tanırsın,
Aynanın diğer tarafından bakarsan eğer dünyaya.
Farkına varırsin şu kirli dünyanın,
Hep olmak istersin o aynanın arkasında.
Bakmak istersin dünyaya oradan,
Kendi başına yaşarsın bu hayatı.
Herkesten ve her şeyden uzak,
Bir başına...