Aynamdaki Kurt Şiiri - Ömer Eryiğit

kurdun gözü yılmış sürüden,
bak nasıl da solmuş benzi acıdan,
görür başkaları, başka ormandan.
"yarayla alay eder yaralanmamış olan"

dişine bir kez kan değmiş, hissi başkaymış;
oturmuş koca gövdesinin içine, oturmuş kalmış.
düşünmekten hasta olmuş, bakamaz olmuş istediği kadar yakından
ve "yarayla alay eder yaralanmamış olan"

simsiyah bir perde bulmuş ağaçların dibinde,
üstünü de kırmızıya boyamış; kendi kanıyla.
ölmeye yakınken bile emin olamamış; iyice buladığından.
yine görmüş başkaları, "yoktur bir şeyi" demişler; yine başka ormandan.
kızıllık artıp korkarken siyahından; düşünmüş
"yarayla alay eder yaralanmamış olan"

sonunda gözü gök kubbeyi bile görürken kızıl,
deliler gibi korkmuş, kendi endamından.
öyle bir kıskanmış ki yaşayabilen kurtları,
yine de vazgeçmemiş, kırmızı sevdasından.
simsiyah biri gelip uzattığında elini; onun bile gülüyormuş yüzü;
son kez düşünmüş kurt; etraflıcasından,
yine son sözü aynı olmuş:
"yarayla alay eder yaralanmamış olan".