Aynamdaki dost Şiiri - Olgun Keskin

Gölgemle yüz yüze gelmenin imkansız olduğunu anladığım gün gülmüştüm en son..
bir o takip ediyordu beni ardım sıra, bir ben
hiç göremedim yüzünü
...ve vazgeçtim,
sana geldim
Evet, yine ben, yeniden ben
Kim var? Kimim var ki Allah aşkına
her istediğimde karşısına geçip,
her şeyi, her şeyimi anlatabileceğim
başka kim var?

Çok benziyorsun biliyor musun?
Hele şu yüzün; gülmeye çalıştığında parıldayan gözlerine inat çatılan kaşların yok mu, aynı ben..
Bazen düşünüyorum-da...
Üzülüyorum sana,
Ellerin kolların bağlı, yemeden, içmeden, yıllardır nasıl katlanıyorsun anlamış değilim..
Bir gün senle böyle karşılıklı bakışıp konuşurken, infilak edip bin bir parçaya ayrılmandan korkuyorum; zaten zulmümden kurtulduğun zamanlar..
bu hayale yenildiğim anlardı..
Ama söyle ne olur!
Beni senden başka kim anlardı?

Konuşmasan da, bakışın bana acı veriyor
bu asık suratı görmek istemiyorum artık!
Rolleri değişme zamanı geldi
Sıra bende.
Yıllardır sen dinledin beni..anladın
Bana adadın kendini gülmedin hiç
Benle ağladın

Bugün son kez ağlıyorum biliyor musun?
Yani seni de son kez ağlatıyorum
Mutluluğum, mutluluğun
Huzurum, huzurun biliyorum

Gölgemle yüz yüze gelmenin imkansız olduğunu anladığım gün gülmüştüm en son..
İşte bak,
Yine sana bakıyorum.. ama artık gülüyorum...
Gülmek çok güzel
Güldüğünü görmek çok güzel
Artık gülelim ne olur,
Gülmek istiyorum,
Seni seviyorum.

(04-12-2005-03:30)