Ey yüreğim...!
bir yetmedi dört odacık yaratıldın...
Şu fani dünyada
geldi geçti zaman
her odacığına bir ayna astın...
Her karşısına geçtiğinde
bir avuç sır bıraktı ellerine
üflediğinde kapısını araladı
içinden geçtin...
Toprağa ulaşana kadar yürü
çıplak ayaklarınla
topuğuna taş, parmaklarına diken batsın...
Her yolun meşakati vardır
sonundan mukafatını hakeden...
Bir çizik daha olsun kime ne
sen her sızladığında aynana dön
şükür dualarını savur göklere...
Şimdi söyle...!
sırrına erenin
baki misin gönlünde...
Yoksa o ruhu güzel
her aynaya baktığında
kendi seyrine mi dalar...
21nisan2016
Mine KulKayıt Tarihi : 21.4.2016 06:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İlk nefesim O'nun emanetidir...
teşekkürler.
Ruhu güzel olanlar bir ışık verir dünyaya, sanki yüreklerindeki aynadan yansır güzellikler.
Eskileri anımsatıp, şükür çekmeyi ,halimizden hoşnut olmayı unutmadığımız yıllara götürdü beni bu güzel şiir.
Şimdilerde ise hırs bürüdü yüreklere, karardı içimizdeki aynalar. Yeniler buna negatiflik de diyor,hem çevremize ,hem de kendimize zarar veren.
Güzeldi okumak. Kutladım şiiri canı gönülden. Emeklerinize sağlık. Sevgimle.
Konuşmayı bekleyen ormanlarımız dağ yamaçlarımız bulutlarımız ve yağmurlarımız...
Soyarak ruhumuzu ve gözlerimizi bakmayı bilmeli...
Harikaydı sevgili Mine... İç yolculuğa çıkaran şiirin...
Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (38)