Aynalı Körük Şiiri - Kazım Karagöz

Yozgat'ta bir hanenin nazlı, şımarık kızı,
Giydikleri sırmalı, al, gutnulu kırmızı,

O da gelin gidecek artık yaşı gelmiştir,
Gelene ıh demeyi bir marifet bilmiştir!

Nihayet bir gün gelir o da birine he der,
Vah he demez olaymış, günlerini dar eder.

Ben şunu da isterim, ben bunu da isterim,
Şuyum, buyum da yoksa, ben ellere ne derim!..

Lazım olsun, olmasın, akla gelen her şeyi,
Almazsanız bak sonra işi bozarım deyi!

Oğlan evi ne yapsın? Boynunu kıvırsa da,
Kızım pek halimiz yok, deyip de yalvarsa da,

Gelinlik kız asla der, ne demek halimiz yok!
Nişan yapmasaydınız, beni isteyenler çok!

Birkaç aylık nişandan sonra düğün başlamış,
Kaprisli mız mız gelin sanmayın ki tavsamış!

Aynalı körük olmazsa ben gelin gitmem,
Atla, arabasıyla, ben asla evden gitmem!..

Ne yapsınlar bulmuşlar yaylı, aynalı körük,
Düğün alayı gelir, yanaşır bölük, bölük;

Gelin yine tutturur, ben böyle evden inmem!
Dut kemani çalmazsa aynalı körüğe binmem!..

Yeter demişler yeter bizden artık bu kadar!
Bu nasıl gelin almak? Bize ettin günü dar!

Bu ne bitmez kaprismiş? Gelelim kendimize,
Başkasına gelin git, yaramazsın sen bize!..

Bu kadar da olmaz ki, kız tadını kaçırmış,
Dut kemani son damla olmuş bardak taşırmış!..

Düğün ortada kalmış, dönmüş gelin alayı,
Bunları bir kenardan seyrederken olayı,

Bir aşık türkü yakmış, aynalı körük diye,
Aynalı körük olmazsa ben gelin gitmem diye!..