Aynaların İsyanı Şiiri - Mehmet Koç

Ey aynaların güzeli;
yaldızlarımızı çaldılar
yüzlerimiz kayboldu
canmların diğer yanında.
parçalanmış bir çocukluktan
kötü hayalet öyküsü
mutluluk anlatıları

Yarınlarımız köhne teknelerde
pupa yelken yol alır
kimsesizlikler diyarına doğru.
Sessizliğimin çığlığında patlar
sevinçleri gizli çocuk yüzleri.
Kumdan kalelere hapsolmuş
kimsesizliğin mahzun melekleri.

Bir öykü anlat bana ki,
parlamayan aynada yüzüm olsun,
hiç batmayan güneşi,
korku sarmayan ruhlar olsun.
Acılar bir mezar taşının gölgesinde
hıçkırıklar tabutlara mahkum olsun.

Ey aynaların güzeli
bir öykü anlat bu akşam
yüzünde hüzünler imlası
dalgın bakışların ben olsun