Aynalardan utanmadım Hiç.

Ezan sesleri arasında,
Uyandım yine erkenden,
Niye kalkarım bende bilmemki?
İşe gideceğim desem,işim yok,
İkibin üçte bir güzel batmışım.
Öyleyse imam efendiyle birlikte
Neden uyanırım? bilmiyorum,

Lavaboya gidiyorum sessizce,
Evde kimse yok,Hepsi gitmiş,
Ne işim kalmış,ne de eşim,
Kızım okulunda,üniversitede,
Oğlum uyanacak,birazdan,
Oda okuluna gidecek,liseye,
Bense bir başıma kalacağım,
Işıkların olmadığı sabah vaktinde.

Aynanın önüne varıyorum,
Yüzümü yıkayıp dönerek,
Aynaya bakıyorum,şaşkın,
Gördüğüm adam,sevgisizliğe,
Yalnızlığı tercih etmiş biri,
Konuşmak istemiyorum,
Aynadaki kendimle.

Severim aslında kendimi,
Çünkü bu yaşıma kadar,
Utanılacak hiçbir şey yapmadım,
Kendi yüzüme tükürmedim hiç,
O yüzden utanmadım aynalardan.

Merak eder dururum,
Bu yaştan sonra beni aşık edip,
İt gibi ortada bırakan,
O güzel kadın,beni gördüğünde,
Karşılaştığımızda yeniden,
Nasıl bakacak yüzüme bilmem,
Yüzü kızarıp,utanmadan.