Aynalardan artık nefret ederim,
Baktım kendim gördüm yüzüm kırışık.
Menzilim göründü hızlı giderim,
Ben doğruyum derim izim karışık.
Aynanın gözünün içine baksam,
Maskemi çıkartıp öz yüzüm taksam,
Senden olsam bu BEN liği bıraksam,
Olurmuyum çözümlere alışık?
Aynaya yalvarsam BEN i gösterse,
Kabuğumu kırıp özümü verse,
Gözümün önüne aslımı serse,
Derlermi ki? izim lere yılışık.
Aynalardan kaç mam suçumun özü,
Manda derisine döndürdüm yüzü,
Camla aramıza yığınca sizi,
Dersiniz ki bizim lerle bilişik.
Mızırak çuvalda saklanmaz imiş
Topraktan bozulmaz altınla gümüş,
Kendimden korkarım suçum bu imiş,
Yüreğimiz ezimlerde ölü şık.
Ömer Çetinkaya ayna dan kaçtı,
Aynını görünce kendinden geçti,
Kendini bulması başına taç tı,
Dosyamda ki yazım larda deli şık... 20.02.2006
Kayıt Tarihi : 10.4.2006 17:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!