hala içimde kalan çocuk telaşının
ve bir kaç gülümsemenin bedelidir
bu aynalardaki hüzün! ..
uykulardan ırak gecelerde
sokak lambasının şahitliğinde büyüttüğüm
yalın sözcükler gibidir düşlerim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Çocukluğunu yaşayamadan, büyüdüğünü bile anlayamadan büyümek,
Aynalara baktığımızda hüzünle anmak çocukluğa dair bir kaç kırık anıyı...
Yüreğinize sağlık hüzünlü ama güzeldi.
Kutlarım
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta