Aynalarda Gördüm Seni

Aynalarda gördüm seni,tanıyamadım.
Kartal bakışlar ceylan gözlerde beliriyordu adeta.
O sert mizac yerini derin bir deryaya bırakmıştı sanki.
Yüzümdeki tarifsiz çizgiler kaybolmuştu.

Ellerimdeki ateşten nasırlar silinmişti sebepsizce.
Senin her ipliksiz anın düğümlenmişti bana.
Bu düşüncelerin büyüttüğü çocuk,
Evet bu çocuk artık sükunete gebeydi.

Aynadaki ben,ben değildim artık.
Her şeyde olduğu gibi aynada da benzemiştim sana.
Hangi dağın arkasına saklansam da,
Hangi çıkmaz sokağa sığınsam da,

Karşımda yine seni buluyorum demiştim ya.
Kime baksam seni görüyorum demiştim ya hani.
Evet artık aynada da görüyorum senİ.
Ama sessiz ama tutkulu ama utangaç...

Karanlık tırmansa da dümdüz hayallerden,
Özgürlük satsa da aşka kendini,
Umutlar aldansa da umutsuzluğa umutla,
Hasret sarsa da bütün uzuvlarımı usulce;
Ve ben...

Ve ben inansam da bir gün sevdiğim tarafından sevileceğimi,
Ümit etsem de o günün aniden geleceğini,
Beklesem de dudaklarının arasından çıkacak iki kelimelik cümleyi,
Yüreğimdeki şiir sen olacaksın,SEVDİĞİM...