Aynalarda Biter Oyun Şiiri - Hakan Ataseven

Bir ses yayiliyor icime bugun
Golgeler icinde ruhumu arayan bir ses.
Yurdugum yolu kapliyor,muebbed bir dugun,
Yalniz ebediyet kalemi ile kirilir icimde can cekisen etten kafes...

tuhaf bir hayat hikaseyim bilirim.
nerede baslangiclarin sonu?
Bir ruhum cirpiniyor icimde bir de aynada ki sesim.
Aynalarda basliyor izledigim oyunun sonu
Yalanlara boyanmis,dus bahsesinde kaybettigim resmim.

Agir bir bosluk tenha gogsume siziyor
Goruntumu iciyor zaman sarhos nefesi ensemde
Parmaklarimda bir karinca devrimi basliyor
Ofkeden sicrayan kan hala beynimde.

Derinlerin hayasina bir gulustur olum
golgeler dusluyor olumu cesetlerden once
elim degmeden atesine alevinde ruhumu gordum
ve acidan zehrini optum,gulerken mezarlarin gerisinde.

sigindigim aynalar sondu simdi hicligin eteklerinde.
utanmasam aglardim giderken tehdit edilmeden sevdigim dostlarim,
Buyuler yiprandi,korkularim hur kendi ozlemlerinde
oyun bitiyor,gizleniyor acilarim,
Kalbim mujdesine gun sayiyor kivrilarak incelen o sesle.