Aynalara sora sora yolları

Alıp da nefesini yanına
Bırakmış yatağında
Etlerini, kemiklerini,
Önce anam gitmiş
Çâresiz ve Sessizce...
Sonra da babam takılmış
Gitmiş, onun yol izlerinin peşine.

Geride bırakılan dünyalık
Ev yok, iş yok, para yok,
Mecburen takılıp avunmuşuz...
Bir yalan rüzgârı umudun
Hayâl masalı dolu çileli ömründe.

Bize kalmış ematen
Dışımızda yükselememiş
Bir kimlik...
İçimizde büyüyememiş
Bir de çocuk......!

Yaşamaya çalışıyoruz özelce
Dışlanmışlığın gövdesiyle yanyana.
Ağlıyoruz bize anı diye kalan
Her İhtimâlleri parça parça...
O kırık aynaların önünde.