Aynalara Küsmüş Şiiri - Ramazan Bacak

Hayal meyal bir görüntüdür bakın şuna
Kim bu diye sorsanız söylemez aynalar
Onlar hep gülümseyen yüzlere âşina
Gözü yaşlı bakanı eylemez aynalar

Peki ya, bakan sanki dünden mi hevesli
O sırlı yüzün sırrı ne; bilmez aynalar
Gece yarısı çağrı yapsa kısık sesli
Onu da kâ'le alıp hiç gelmez aynalar

İmdat saatlerinde yok onu anlayan
Bir yardım elini bile vermez aynalar
Kan çanağı gözleridir zorla yansıyan
Gerçeği çoğu defa göstermez aynalar

Uykusuzluğu büyük dert, bir de susuzluk..
Baksa onu kendine getirmez aynalar
Her bakışta yüzünde bir karış mutsuzluk
Süregelen kinini bitirmez aynalar

Yanan avcu cama değse mum gibi erir;
Sanki buz dağı olmuş erimez aynalar
Işıkla aldığını hep ışıkla verir
Işıktan ötesini göremez aynalar

Kısır ümitlerini boynuna dolasa
Hüzünler sabrı aşsa hiç bilmez aynalar
Kılı kıpırdamaz ya, cansız ne de olsa
Bir kez bile ürperip irkilmez aynalar

Düşlere düşemezken dokunur ok gibi
'Sancılarda mısın yoksa? ' demez aynalar
Vebalini kabullenmez; suçu yok gibi
Yemin bozsa kefaret ödemez aynalar

Sual vardır cevap yoktur bu bilmecede
Tan'ı iple çek; ipucu vermez aynalar
Mırıldandığı eşgali bozuk tümcede
Bir zerre kadar manaya ermez aynalar

Şu geceleri üstüne neden göçürür,
Saatlerin ardından yürümez aynalar?
Sabahlar olmadan -yazık- bir beden çürür
Bin asır geçse bile çürümez aynalar..

09 / 07 / 2007
02:00 - 06:00
Ramazan BACAK