Aynalara küser oldum ben.
Görmediğim sevgin, öfkeme karıştığı
İçin.
Nasil korku verir bu yalnızlık insana.
Kahkalar atar, gölgeme yansıyan acilar.
Topraktaki yüzün aynalara poz verir.
Beni küstürdüğün o, aşkınla.
Saçlarım tek tek dert bağlar, bu öfkemin karşısında.
Aynalara küsmüşsem, o zaman görmediğim
sevgindendir işte.
Gözlerimde ki sönen lambalara gel ışık ol.
Gölgeme yaslanan acılardan olma.
Aynalara küser oldum ben, yalnızlık belimi bükünce, toprağa düşen aşkınla yeşil oldum ben.
YUSUF AHMET BOZ
Kayıt Tarihi : 12.7.2022 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Aynalar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!