Aynaya bakmak istemiyorum,
Güzellik hep senin,senin olsun,
Ezim ezim doğrar benim içimi,
Yer etti gönlüme memleket özlemi,
Bir hevesle yüklenmiştim burdan göçümü.
Ben bu diyarda inan çok yoruldum,
Bir zalimin aşkına nerelere sürüldüm,
İki yakam bir araya gelmez oldu nicedir,
Bu gidişle burdan ölüm bir kurtuluş mu nedir.
Dert çektikçe uslanmıyor deli gönlüm,
Seni daha çok özlüyorum,
Çabuk geçsin ne olur günler,aylar,yıllar,
Kavuşsun sevenler birbirlerine,hasret bitsin ne olur.
Aynalar hep yalan söylüyor,
Güzel bakan güzel görürdü hani,
Her gün baktığım aynalar,
Hasreti söylüyor derdimi artırıyor.
Onun için bakmak istemiyorum artık aynalara.
Meğer ne kadar zormuş ayrılık,
Vatandan,yardan,kardeşten uzak,
Kavuşmak istiyorum sevdiklerime,
Kazasız,belasız Mevlamın izniyle.
Hüdayi geçer,bu günler ayrılık biter,
Mevlam ne gösterir ilerde kimse bilemez,
Umutla yaşarız,katlanırız her zorluğa,
Bir gün de bakarsın ömürde biter.
11.04.1992-Kars
Hidayet Doğan OsmanoğluKayıt Tarihi : 23.4.2011 17:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!