Aynalar ve Gölgeler Şiiri - Osman Akçay

Acımasız olsa da kalleş değildir aynalar
Her şeyi olduğu gibi gösterir.
Sağ omzun sol tarafta olmasıdır tek kusuru

Gölgeler
Günün farklı saatlerinde farklı boydadır,
Bir uzun, bir kısa.
Zifiri gecelerde anında terk edip gider
Tüm caygınlar gibi.
Gölgelerle dost olunmaz
Gölgelerden korkulmaz da.
Hele bir gölgeye asla sarılıp uyunmaz

Gölgenin olduğu her yerde
Bir ışık olsa da çok az,
Aynada yansıman varsa sen varsın demektir.
Sen olmadıktan sonra
Bana ait dediğin tüm gölgeler
Sadece bir yalandan ibarettir

Vasfını kaybetmiş küçücük insanların,
Aynadaki yansımalarında
Upuzun gölgeleri olmasına şaşırıp kalmamak gerek.
Karanlık çökmektedir aslında onlar için.
Ancak güneşin doğduğunu sanıp
Gerçeği fark edemezler bile

Kaybolmak üzereyken parıltılı yaşamlar
Görülmez olur gümüşi rüyalar,
Ardından tek tek kırılır aynalar.
İşte o an kim olursan ol
Bir gölgeye sığınamazsın,
Kendi gölgene bile tutunamazsın

İnsanın bir sürü kırık aynası olur yaşı ilerledikçe.
Tutmaya kalkınca elini keser kırıkları,
Baktıkça elem duyar

Bir valiz dolusu ayna biriktirdim ben de
Her birine ruhumu batırdığım,
Bazısı kırık bazısı sağlam.
Şimdi tüm bu aynaları yan yana dizip
Hepsine aynı anda bakarken düşünüyorum.
Ayna mezarlığındaki hangi aynada
Acze düşüp kaybolmuş ruhum bulamıyorum

Gerçek duyguların görülebilmesi amacıyla
Aynalar ve gölgeler birbirinden içer,
Ömrün son deminde.
Üstüne kar yağmış gazelleri incitmeden
Solgun da olsa hep güneşe doğru yürümeli insan.
Her adımda onu takip eden gölgesine aldırış etmeden

Seğmenoğlu (Dr.Osman Akçay)