Aynalar Şehrinde Can Kırıkların Tara ...

Ayna gölgesi beni anlatıyor sensizliğe. Son bakışın sinmiş aynama.
Can kırıklarının tarağı suçlarımın saçını tarayamıyor. Kırışık bir ruhun son haliyim.Beyazlaşan saçlarımın beyazlığı aşk acısının rengi oluyor. Binlerce ben geldi. Hangi b’enin sıfırında beni anlar acıların.
Soylu sevgilerin fidesiyim.Bağrıma kadar açılacak çiçeklerin.Taş kesilme devrini bitirmelisin. Taştan ,baştan, aşktan aynı ruhun sesi çıkar.
-Beni bulurdu ben’in. Nefretlerinin silgisini kemiren malihülyaların
Umutsuzluk defterinden çık. Seni y’azmaya gelen b’aşka k’alemlerin
zehri sinmesin sözsüz ve bensiz dünyana.

Dökülürdü özlemlerinin zelal pınarı y’aramın üstüne.Kapanırdı s’ellerden gelen başka aşkların killeri. Mil birikmiş sahilimde kalırdı acıların.
-Millerden ,mutlardan ,mitoslardan bir sen kendine gelirdi. Mitos bölünmeyi anlatan mitosların tarihsel yanılgısıyım.
Ağ’armış s’açlarında esen ben değildim, benden kalanlardı. Acımsı bir yalnızlığın bağdaşını kurmuşsun.
-Karambola giden rüyaların sonrası değilim belki. Hayallerime kadar susamış susamlarım var. Acıkmış bir Mecnun gibi İstanbul’u gezdiriyorum yalnızlığımda.
-Susamların insin can simitlerimin üstüne.
-D’aralmış bir sende kalışın d’arasıyım.Henüz eşit tartılarda değiliz.
Ben hala çok seviyorum, sense hala aynı düzeyde nefret ediyorsun.
Sen aşktan nefrete, ben aşktan bin aşka bilendim. Kadın dizelerin dizi hata dizisi olmuş gibiyim.
-Seyrediyorum seni seven kendimin yalnızlık filmini. Çok zor bir senaryo

susmaların ,bana küsmelerin, damlaların, arkaik düşlerime kadar siniyor.
-Ben var, ben yok.
Coşku lirik şiirlerin anlatım dili gibi neden bizi tümleyen kafiyelerde değil.
Yapayalnızlığın redifi olman sana ben redifli gazeller yazmam neye çare?
-Kanayan ruhun gülü hala gonca, hala solmaya salık.Gülün neden açılmamış özlemlerin kıpkızıl yaprağı olmuyor, neden kapatmıyor yaralarımı.
Sızılarım bile sızlarken sen Ney’in kopuşuna semazen mi oldun? Hangi nedensizliğin etrafında dönüyorsun.
-Bu dünya neden dönüyor. Ay yüzünü göremiyorum diye “ay “ sana küskünken benim yüzümden. Yıldızlar dudaklarını bükerken karanlık gecene. Issızlık sensizliğim yüzünden hecelemezken sen hangi aşka ilk harf olmak için ,içindeki volkanları hazırda tutuyorsun.

Bensizliğin utangaç demlerini demle. Çay gibi hazır ol aşk bardağıma.Yetmez bir de şeker olmalısın erimelisin bunca özlediklerimde.

-Hüznün damladığı sirkeleri atıver gayrı. Dertsizliğin fotoğrafını çektim.
Tek derdim kaldı, o da sende.O da sensin.
Kırık bir mazinin henüz okunmayan türküsü gibi bam telimde hazır duruyorsun.
Sözlerinin ışıltısı değiyor abalarıma.Okunuyorsun ben içre bende.

-Alaca günceler uzuyor.Gün’eşim gözlerini kapatıyor.
Ben doğuyorum,sen arasına.
S’özlerine rüzgâr çarpınca anlamsız nefretler sıraya giriyor. Öfkeli bir sensizlik kitabı yırtılıyor bağrımda.
-Permalarına alıyor algılar.
Avuçlarımıza sığmayan avuntularımız var. Var olmayı zorlayan varoluşcu
özlerimiz akıyor semantik söylencelerde.
Yanılgı ordumuz var. Yanılsamaları içimizde yaşıyoruz. Sol yanımız fikri zemine çekilmiş durumda.
-Aşkımız fikrimize paydaş edilmiş durumda. Kurguların nerde?
Hangi ben’den gittin? Hangi ben’e azize olmak istersin.

Kıyılarım fiyort tipi olmuş sayende.Dantel örmeye gerek yok.
Üst benimi örtecek meramlarım var. Sen damlalarını biriktir nadasta bıraktığın el azizliğime.
Kapanır dediğin kapanırlar neden sürekli sana açılıyor. Bir aşk sahiline bırakılmış bebek gibiyim. Almak,sevmek, yaşamak isteyen onca peri var.
-Ancak sana ağladığımdan, sana kanadığımdan, senli bir emzik ağzımda, dilimde, canımda, geberisi her demimde olduğundan yalnızca dalgalar sahip çıkıyor.
-Çok seveni olan ç’oğulum.
Keza yetmiyor bu sen varken ömrümün dehlizinde, su gibi yaşamak istediği.
-Su gibi aziz ol demeni bekledim el’azizem.
Kapılar kapadı sevdamızın mevsimlerini. Kapılar kapattı sana söylediğim sevgi sözcüklerinin sözlüğünü.
*Nariçe, nar toplar.
*Zindenaz zan yapar.
*Dilnaz, dile gelir .
*Bennara, nara yanar.
*Nazlıcan ah ki Nazlıcan can yakar.
*Gülyara, yar saklar.
Uzar gider imgesel perilerim. Seni anlatır masallarım bilmelisin el azizem.

Kumru ders verir,kadim kaldığım sen okulunda. Kuğular aşk kanatlarını verir.Serçe gözyaşlarını.Kırlangıç, kırılmış umutlarını,kelebek beklenmiş demleri, güneşini, bana tırtıl deyişini özetler.
- Azizin bulamaca sorularında aşka cevap olur, seni arar, seni bekler
El ‘aziz ruhunun tüm aşk kentlerinde.
-El’azize gelmez misin bu seni isteyen aziz sular ermişine. Kalmazsın çok değil bir ömürlük, diğer dünyada huri olarak zaten benimsin, bensin, bendesin .