Aynalar Eskitse de... Şiiri - Ahmet Leve ...

Soracağım, hep soracağım, kapı kapı dolaşarak,
Son kapıya geldiğimde, en başa döneceğim.
Tokmakları dövmekten bileklerim kopacak!
Fakat hüzne küskünüm, hep ümit edeceğim...

Zaman, yalancı zaman, beni hep kandırıyor.
Yüzümdeki çizgilere ruhum ayak uydurmaz,
Hep yaklaştım sanıyorum, hiç yaklaşan olmuyor...
Kalbimin arzusunu, ayaklarım kaldırmaz!

Doğru, her yerde doğru, hakikatler değişmez.
Aynalar eskitse de, ben hâlâ biraz “ben”im.
Değişse de suretler, manalar değişemez.
Bende bıraktıkların, bin yıl geçse de benim.

Ne derin izin varmış, zaman kapatamıyor!
Kaç beden değiştirdim ve kim bilir kaç hücre?
Peki, nasıl oluyor da ruhum hâlâ kanıyor?
Tüm faniler silindi, sen silinmedin bende...