Aynalar Şiiri - Zeki Altaş

Aynalar,
kırılası,körolası aynalar...

Her bakışımda karşıma bir zan dikilir.
yosun tutmuş kalbiyle bir can dikilir.
Ak saçlı ihtiyar ve heyecan dikilir.

Nicedir pörsümüş bu zata bakarım.
Gözyaşıyla ıslanmışsurata bakarım.
Son demine kavuşan hayata bakarım...

Hani dağlar benimdi kuş konmazdı korkudan.
Düşte görse bir güzel uyanırdı uykudan.
gece gündüz yanardı,aşk denilen duygudan...

Aynalar!
Aklıma gem vurdu yüzünüz.
ruhuma diken battı,üzdünüz.
hemhal oldum bir vakit,güldünüz...

Aynalar!
bin parçaya böldünüz kırıpta yüreğimi,
toplamaya çalışsam parçalıyor elimi.
Ne söylüyor şu dilim,akıllı mı deli mi?

Hicran yarası ki kapanmıyor çok derin,
buruş buruş çizgiler beteride beterin,
viran olmuş bedenim,yalan olsun bir yerin?

Ahh aynalar!
Geçmiş bir an olaydınız...
Ne olurdu bir parça,
yalan olaydınız...