Aynalar Şiiri - Hasan Karahisar

Yıllarca baktım size, karanlıkta gösterin,
Size bakan bu yüzü, ışıksız geri verin.
İyi günde değil de şimdi bir ümit verin.
Saklamayın yüzümü kalmaz artık aynalar.

Bulamıyorum artık, sizde gülen yüzümü.
Bilmem nerde arasam kaybettiğim dünümü!
Biliyorum dost olsak verirdiniz dünümü.
Karanlıkta yüzümü bulmaz artık aynalar.

Bakmayın sizdeki bu; değişmeyen aynıma,
Dışım içimi bilmez, bir açmazdır daima.
İçim kan ağlıyorken yüzüm hep güler sanma.
Bir teselli bulmadım gülmez artık aynalar.

Hep aynıdır suretim yıllar yılı açmadım;
Derdimi ben içimde bir sır gibi sakladım.
Sizi görmesin diye acılıyken bakmadım.
Ak düşen bu saçlar da kalmaz artık aynalar.

Garip geldim dünyaya çektim hayli ızdırap,
Ne yaşadın derseniz; hepsi sanki bir serap.
Niye geldim diyemem olurum sonra harap,
Zaman neye gebedir bilmez artık aynalar.

İstanbul, 02.06.2006

Yurekten dokulenler

Yansıtmıyorsa seni aynanın sır''ı
Bir vuruşta kırmalısın camını
Baktıkça saklıyorsa sırrını
Vermelisin ona canını.
İNCİ GERMENLİLER