Aynalar Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Yıllar varki sevimsiz
Dost bildiğim aynalar,
Artık her baktığımda
Beni içten yaralar.

Neden eskisi gibi
Canlı değil gözlerim
Nasıl mor lekelerle
Dolu şimdi ellerim.

Yüreğim paramparça
Alnımda kırışıklar
Akşam karanlığında
Görülmüyor ışıklar.

Meğer okyanuslara
Tükenmeye akmışım
Umutla her seraba
Gerçek diye bakmışım.

Oysa hayat bir serap
Ben hakikat sanmışım
Gençlik ebedi diye
Nasıl da aldanmışım.

Şimdi her günüm kahır
Mazi aklımda bir an,
Gölgemden yakın ölüm
Aynalar bana düşman.